Dag 17 Nettlecombe- West Bagborough

eel vroeg uit bed gegaan. had geen zin om te blijven in dat klote bos. Tent afgebroken en weer vertrokken. 

Gelukkig was de dag gelijk goed gemaakt want route liep door een bos met heel oude en mooie bomen die wel honderde jaren oud moeten zijn. 

Onder aan dit dal ligt het gehucht Nettlecombe. Een griezelige gehucht met een kerk met waterspuwers en scheve grafstenen, een gotisch vervallen land huis en verlaten boerderijen.

Het grappige was dat het dorp erna Monksilver juist heel druk en levendig was. Rond deze tijd had ik na zo'n korte klote nacht een flinke inkakker. Mijn favoriete podcast had net geüpload dus die maar opgezet. Toen die ver klaar was en ik door weiland met gele  bloemen liep (koolzaad voor de geïnteresseerde boeren) kwam ik erachter hoe Brits deze dag ging worden. 

Verderop in het dal kwam een stoomtrein voorbij gereden met rook en het fluiten erbij. Het dorp Bicknoller waar ik daarna inliep was ook ongelooflijk ouderwets met een centrale kerk en huizen met rieten daken. 

In Bicknoller moest ik de Quantocks in de volgende heuvelrug deze een stuk minder vochtig maar wel met een steile klim. Al puffend naar boven aan het klimmen werd ik in de gaten gehouden door de herten boven op de heuvel.

Het was de klim meer dan waard want wat een ontzettend mooi uitzicht daarboven. Heb er kilometers van kunnen genieten terwijl er om het uur een stoomtrein door het dal ging.

Bij het dorp Triscombe eraf en dan naar mijn camping. Een kleinschalige camping waar ik via een ring deurbel te horen kreeg dat ik mijn tentje bij de vijver moet neerzetten daar is het lekker rustig.

Ben in de middag onder een boom in slaap gevallen. 

Tegen de avond toen ik de kaart voor de volgende dag aan het lezen was kreeg ik bezoek van een grote Deense dog die haar kop binnen stak in mijn tent. 

Ze bleef me recht aankijken en steeds dichterbij te komen. zo'n beest natuurlijk nooit in mijn tent. Dus begon de hond te aaien en zachtjes te duwen maar zo'n gewicht gaat nergens naartoe. Ondertussen bleef ze maar aankijken.  Blijf maar aaien dacht ik uiteindelijk krijg ze er wel genoeg van. Toen viel me op dat de hond een bandje aan had voor therapie/trauma hond. Aaaah vandaar dat die niet weg gaat. 

De eigenaresse van de camping kwam inchecken en de hond ging haar nu achteraan. 

In de avond nog een lekkere warme douche genomen in de buitendouche en daarna men bedje ingegaan.